Met weemoed denk je terug aan het schoolkamp van groep 8. De laatste gezamenlijke activiteit met de kinderen waar je acht jaar bij in de klas hebt gezeten. Al die jaren wist je dat het eraan zat te komen en nu is het dan zover. De spullen zijn gepakt en worden naar school gebracht; die gaan met een paar busjes naar de locatie maar de leerlingen gaan op de fiets. Onderweg wordt een keer gestopt voor een spelletje en een picknick maar eigenlijk wil je maar één ding: zo snel mogelijk kijken hoe de slaapzalen eruit zien en een plekje kiezen naast je vriendje of vriendinnetje.
Op het terrein blijken talloze activiteiten te zijn die jullie met de klas gaan doen. Als het goed weer is, zal er veel water aan te pas komen maar ook met slecht weer vervelen jullie je geen moment. Alles is leuk als je het samen doet. Zelfs het eten smaakt goed. Thuis mag je nog wel zeggen dat je geen erwtjes en worteltjes lust maar op kamp smaakt alles goed. Omdat je honger hebt na zoveel inspannende activiteiten maar ook omdat het sámen eten met je klasgenootjes zoveel leuker is dan thuis.
De vraag blijft waar boek je een groepsaccommodatie voor 20 personen? De spanning neemt toe want de juf/meester heeft een spooktocht beloofd. Midden in de nacht, in het pikkedonker op pad om monsters, spoken en heksen te ontmoeten. Je weet heus wel dat die in het echt niet bestaan maar de duisternis maakt het zoveel enger. Ergens in de verte loeit een koe en daarvan schrik je nog veel harder dan van het engste spook. Je hart klopt in je keel maar je houdt je flink. Je bent geen watje, je bent een stoere achtste groeper en je gaat écht niet laten blijken dat je bijna flauwvalt van angst.
In de nacht wil de slaap maar niet komen; wie gaat er ook slapen als er nog zoveel te bespreken is en zoveel snoep en chips te verorberen zijn? Je kletst met elkaar, eerst op fluistertoon maar al snel gaat het harder en harder. Tot de juf/meester op de drempel staat en zegt dat het nu écht uit moet zijn met de herrie. Morgen wacht weer een drukke dag, vol spelletjes en het maken van herinneringen. Zoals je ziet hoeft een luxe groepsaccommodatie niet duur te zijn. Het maken van mooie herinneringen is tot slot het meest waardevol.
Op de terugweg wordt iedereen steeds stiller; het afscheid nadert. Je hebt een fantastische week gehad en besluit dat je nóóit echt afscheid van elkaar gaat nemen. Op de reünie na 25 jaar zal blijken wat er van die plannen terecht is gekomen.